Tvær bækur, tvö boð, einn álversfuni. Frost.

Nú er farið að snjóa fyrsta vinnudag eftir páska. Mig minnir að það hafi verið bjartara að líta út um gluggann í Frostafonldinni yfir hátiðardagana þar sem ég dvaldi og passaði kött. Love Star, Andra Snæs lá alsaklaus í hillu og varð fyrir valinu. Hugmyndaflugi skáldsins eru engin takmörk sett.

Á föstudaginn langa var sem betur fer matarboð hjá pabba, sem þó var næstum fuðrað í loft upp vegna álversins í Hafnarfirði. Þvílík vitleysa. Systir mín og mágur mættu á nýjum 6 milljón króna jeppa. Þau eiga líka heimili sem gæti sprengt af sér Hús og Hýbýli. Auk þess er systir mín á leiðinni í HHS á Bifröst í haust. Hún hlammaði sér fyrir framan mig í sófanum og tilkynnti keik að hún hefði kosið með Álverinu eftir að hafa hlýtt á áróðursefnið frá Alcan á Íslandi, sem barst inn um bréfalúguna. Ég sem var búin að heita mér því fyrir löngu að fuðra ekki upp í fjölskylduboði framar vegna þjóðmála átti nú bágt með mig. Mágur minn bætti við, "ja sjáðu t.d. Vestfirði þeir eru yfirlýst stóriðjulaust svæði og hvernig er komið fyrir þeim? Svo fella þeir í Hafnarfirði og allt sem hægt hefði verið að gera fyrir okkur Hafnfirðinga nú er þetta búið".

 Ég fletti upp í mótrökunum og vitanði í snarhasti í tölur af alþjóðlegri síðu Alcans. "Já, já"; sagði þá minn annars ágæti mágur. "Auðvitað væri fínt ef allir væru með blóm í hárinu og halelúja". Svei mér þá eldur gaus og allir voru komnir í hár saman. Pabbi flýtti matnum á borðið og sagði höstuglega: -GERIÐ ÞIÐ SVO  VEL. Meira að segja vantaði enn eina fjölskylduna. En það er nú vaninn að bíða þangað til allir eru komnir. Það er auðvitða erfiðara að rífast með fullan munninn.

Innst inni öfunda ég kannski bara systir mína.

Heitstengingar um  - Aldrei aftur - báru árangur í matarboðinu hjá mömmu á páskadag, þar sem allir sneiddu með prýði fram hjá eldfimum málum. Við áttum samt sem áður mjög ánægjulega stund saman. Hvað annað skiptir raunverulega máli.

Saga vændiskonunnar sem gaf af sér reglubundar Ellefu mínútur þar til hún fann ástina endaði vel. Þannig fundu tvö pör ástina um páskana og lifðu af sinn heimsendi. Öll þessi stríð byrja og enda inní oss sjálfum.

Íbúðin heima, fékk hreinsun á meðan stjórnmálaleiðtoganrir okkar toguðust á RUV í gærkveldi. Mér fannst allir standa sig vel og sýna þokkalega háttvísi. Samt fannst mér Iðnðarráðherra fremur þungur á brún og grámyglulegur eitthvað.  Við sendum honum ljós. - - -

 

 

 

Ef stendur í hverri lögbók.

Vinnufélagi rétti mér páskaegg í gær og málshátturinn var þessi: -Ef stendur í hverri lögbók. -Ég sagðist ekki skilja málsháttinn og yrði að fá annað egg. Asnalegir þessir málshættir í dag og allt öðruvísi páskar. *

Við systurnar erum hrikalega vel upp aldar. Þegar við vorum litlar þá beið okkar á páskadagsmorgunn, við hliðina á rúminu eftirfarnadi:  Þrjú páskaegg, handklæði, appelsína og borðhnífur. Þetta var ófrávíkjanleg regla. Við máttum byrja á súkkulaðinu en helst áttum við að borða appelsínuna fyrst. Heimilið breyttist í gult hreiður, með skreyttum greinum, páskadúkum , gardínum og serívéttum.

Ég man varla eftir því að hafa haft mig í að setja upp nema rétt svo eina grein síðan ég hóf sjálfstæðan búrekstur. Móðir mín er afar íhaldssöm og föst á gamlar hefðir. Maður er rétt að komast yfir þetta á fimmtugsaldri að finnast ekki allt misheppnað ef það er ekki skv. ritúalinu... hennar mömmu.

Annars held ég að hefðirnar og ritúölin hafi ekkert gert okkur nema gott. Skapað öryggi og aðhald. Ég á ekki samsetta fjöl... fjöl... fjölskyldu.  Ég held mig myndi að vissu leyti óa við því að lifa svo flóknu fjölskyldumynstri eins og margir gera ,en þá gætu hefða-ritúal örugglega komið að gagni.

Ætla út úr bænum um helgina, en best að kaupa þá þessar páskaliljur fyrst og vonast til að fá skiljanlegan málshátt í næsta páskaeggi.

Gleðilega hátið.

 

Sá sem falbauð Ísland, gefi sig fram.

Hvar er sá sem skrifaði undir samningana um sölu raforkunnar til erlendra auðhringa? Hvar eru þessir samningar og get ég fengið að sjá þá? Er sem sagt búið að skrifa undir alla þessa leið fram í tímann og þá ekki hægt að snúa við? Kostar það skaðabætur af hálfu ríkisins eða hvað er málið?

Höfum við eitthvað raunverulegt vald, sem íslenskir ríkisborgarar? Mér fannst ekki þegar haft var eftir núverandi iðnaðarráðherra í morgunfréttum að þetta gerði nú ekkert til með úrslit kosningana í Hafnarfirði. Ný bæjarstjórn tæki vð að loknum næstu bæjarstjórnarkosningum og bæjarstjórinn réði.

Svo hrikalegan skít í lýðræði ætti ekki nokkur pólitíkus í vestrænu lýðræðisríki að leyfa sér að gefa upp. Höfum við sem borgarar ekki þurft að láta yfir okkur ganga það sem lýðræðislega kosin stjórnvöld hafa ákveðið. Við lögum okkur til dæmis núna bara si svona að GLÆPSAMLEGA háu vaxtastigi. Og það er raunverulega gælpsamlegt. Hverjum er það að kenna?

Það er ekki atvinnuleysi á þeim svæðum sem nú er verið að tala um álversframkvæmdir á. Hvaða nýju rök á þá að sjóða upp fyrir almúgann til að trúa? Ég hef persónulega misst traust á stjórnvöldum en hef hingað til verið auðtrúa kjósandi. Amk. ímyndað mér að mitt atkvæði skipti máli.

Orðhengilsháttur í Gettu betur.

Úrslit réðust í gær í Gettu betur og fór MR með sigur af hólmi. Mér finnst að MK hefði átt að vinna vegna þess að þeir voru með fleiri rétt svör þegar upp var staðið. Þeir voru búnir að átta sig á ánni Sauðá, þótt þeir slysuðust til að svara Sauðárkrókur (en spurt var um á). þá höfðu þeir allt um styttur og staði rétt í þríþraut, en sögðu ekki orðið Egill Skallagrímsson.

Það var gaman að fylgjast með liði MK í keppninni , sem vann sig hægt og bítanidi upp í úrslitin. Liðið má sannarlega vera stolt og ánægt með sig. Samt stóðu þeir nánast tómhentir við verðlaunaafhendinguna meðan MR sópaði að sér vinningum fyrir slembilukku.

Það hefði nú verið hægt að gefa liðinu í öðru sæti amk. ferð til Akureyrar. Hvernig væri að athuga það næst.

Já. "Fair Trade er málið" (Súkkulaðiþrælkun).

Í dag skrifar Katrín Anna Guðmundsdóttir um þrælkun barna á kakóbaunaökrum. Hún spyr hvort "Fair Trade" sé málið.  Vörutegundum sem merktar eru "fair trade" hefur sem betur fer fjölgað í búðahillum hér undanfarið. Vonadi þýðir það að eftirspurnin sé að aukast. Spurniningin er hvort fólk sé almennt upplýst um hvað "fair trade" merkir og hvort það hafi raunverulega tilfinningu fyrir því að það skipti máli að velja slíka vöru. Enn er vara merkt "fair trade" dýrari og fólk velur eftir verði.

Fair trade vörur hafa vottun og er merkið  

 eða:

 

 Google er hjálpsöm upplýsingaveita í þessu sem mörgu öðru.

Ég versla sjálf helst alltaf vöru sem merkt er " fair trade." Að minnsta kosti inn á milli og með hinu. Mér finnst skipta máli hvert ég set peninginn og kýs þá heldur að hann fari þessa leið, heldur en einhverja aðra.

 

 

 

 

 

 

 

 

Hagvöxtur og herðablað - vorþíða.

Úti á stétt í síðvetur/vorsólinni, stendur ungur maður. Hann reigir sig og sveigir, tekur nokkra mjaðmahringi og fettir sig.  Ekki svo slæmt að líta út... Listrænn stjórnandi kemur inn, haltrandi. Hún þreif yfir sig í gær. Markaðsstjóri sest við tölvuna og æjar, forstjóri stendur við útidyrnar og gerir axlateygjur. Söngkona biður manninn sinn um nudd.

Við sammælumst um að það sé herðablað að ganga.

Við erum farin  að finna til  vorþíðunnar. Smátt og smátt slaknar á ... inn í sumarið. Það er eins og  veturinn þurfi að brjótast úr úr líkamanum. "Við köllum þetta vorþreytu í Tékkladi, segir ein" Við þurfum sól og vítamín, eftir veturinn."  Við hin, sem vorum viss um að þetta ástand væri þessu "brjálæði" öllu að kenna - hagvöxtur, 5.gír, röng gildi, græðgi og allt það. Þurftum að hugsa smá stund. Hvað er annars havaxtarstigið í Tékklandi?

Kona í útvarpinu segir frá dvöl sinni í 50.000 manna þorpi á Indlandi í tengslum við nám. Hún vinnur við þróunaraðstoð. Eftir dvölina var hún rugluð í ríminu. Ekkert vatn, ekkert rafmagn, fábreyttur matur "fátækt", mikill kærleikur, ást og hjálpsemi. Allt gekk sinn vanagang. Þrátt fyrir skort á vestrænum gildum.

Þegar herðablað er að ganga þar sem hagvöxtur er góður, þá leitum við í kínverskt nudd og asutræna hugleiðslu, indíánatrommur eða eitthvað nógu fjarlægt því sem við búum við. Voandi er það sem við gefum hinum - vanþróuðu - jafngott fyrir þau og það sem þau gefa til okkar er fyrir okkur.

Jamm.  LÓAN ER KOMIN , sem sagt.

 

 

 

Konur í krúttlegum búðaleik!

Já það er þá þannig sem við lítum á þetta, brölt allt saman.

Við kunnum bara alls ekki við að græða peninga. Já það lifir lengi eðlið úr aldingarðinum. Það er auðvitað skammarlegt að vera ríkur.

Þetta lága hlutfall af konum í hópi frumkvöðla skýrist nú víst eitthvað líka af nægri vinnu og skárri launum. Minni hvatning til að hefja eigin rekstur.

Annars er þessi umræða svo flókin og margbreytileg að efni er í stóra rannsókn.

Ég þekki margar frábærar konur með eigin rekstur á ýmsum stigum. Ég efast þó um að allar þeirra líti á sig sem frumkvöðla. Sem þær þó hljóta að vera. Kannski þurfum við að skilgreina okkur upp á nýtt í þessu samhengi og taka stöðuna frá því.

Fagna allri umræðu um þessi  mál.

Eru til einhverjar reynslusögur í einni bók?

Annars vill Rannveig Rist ekkert krúttlegt álver. Skil hana vel. Vildi bara að hún væri að stýra öðruvísi fyrirtæki.

Ekki meira að sinni ef þetta kemst af stað . Einhver draugagangur á síðunni. Kannski sem betur fer.

 

Hvað er athugavert við lopapeysu?

Fátt er skelfilegra en að sjá hversu fullorðinn og vel menntaður einstaklingur getur haft barnalega skoðun á einu stærsta hagsmumamáli heimsbyggðarinnar í dag, umhverfismálum. Hér vitna ég í pistil Ómars Valdimarssonar frá 22.mars. á þessu annars ágæta Moggabloggi.

það er svo hrikalega gamaldags að ræða eins alvarlegt mál á svona hallærislegum nótum eins og að tala um lopapeysubandalag og spyrða skoðanir manna á umhverfismálum við aðrar skoðanir svo sem eins og það hvort eðlilegt sé að fá að kaupa sér bjór í matvöruverslun.

Umhverfismál dagsins í dag snúast engan veginn um forræðishyggju. Umhverfismál eru þau mál sem heimsbyggðin öll verður að taka á - NÚNA - Hvers vegna þarf að vera samasem merki á milli þess að  ræða umhverfismál og vilja þar af leiðandi stoppa hjól efnahagslífsins? Ég get bara alls ekki séð neitt samhengi þar á milli. Það eru til jafnmargar leiðir og við viljum fara. Við hugsum, sköpum og endursköpum. Hugsunin þarf að vera stór, nútímaleg og framsækin.

Sem betur fer er nú frekar í tísku í dag að vera umhverfisvænn, en fyrir þann sem ekki veit er heimuinn stærri en Ísland og hugir manna um víða veröld hafa opnast fyrir þessari nýju bylgju.Til marks um það er t.d. auking í sölu á umhverfisvænum vörum. Málsmetandi menn ræða nauðsyn sjálbærrar þróunar o.s.frv.

Hér á Íslandinu góða hefur sem betur fer verið blásð í lúðra til að vekja okkur upp og þetta með lopapeysuna... Hver sá íslendingur sem hefur ekki einhvern tíma átt eina slíka, rétti upp hönd. Vel að merkja þá hefur sú góða flík einmitt verið endurhönnuð af ungum íslenskum hönnuðum undanfarið við góðar undirtektir ... hver hefur ekki átt 66gráður norður flík, sem nú er orðið flott fyrirtæki í útrás... við eigum nóg af hugviti hér . Alveg fullt. Ef bjór fengist í matvörubúðinni myndi ég kaupa hann þar, helst vildi ég hafa hann lífrænan eða þennan sem er framleiddur í bjórverksmiðjunni á Dalvík (var það ekki annars þar)?

Góðar stundir.

 

 

 

 

Með bakverk á Ítalíu

Það er fátt dásamlegra en að búa i hjarta miðbæjarins. Skiptir einu í hvað átt gengið er frá útidyrunum ávallt er eitthvað krassandi í nánd. Sé beygt til hægri er það Hallgrímskirkja, Vitabarinn, La Vida, ...beint af augum gæti verið Hótel  Óðisnvé, Krambúðin, Garðurinn, Á Næstu grösum,... til vinstri Kramhúsið , Yggdrasill , Bernhöftsbakarí og svo í framhadi af því ... Kaffi Hljómalind, Mál og Menning og svo mætti lengi telja.

Höfuðstöðvar hjartans eru þó auðvitað Italia, restaurant fromidable. ..Þangað lá leiðin í gærkveldi án fyrirvara og alfarið stjórnað af ómótsæðilegri innri þrá. Spagetti Carbonara, Spagetti Carbonara varð æ háværari krafa , líkamleg og andleg. Svo eins og í leiðslu klæddi ég mig í kápuna og hélt sem leið lá , niður á við ... í nokkrar mínútur. Niðurringd með úfið hár stóð ég í dyrunum og bað um borð. Hann leit á mig eigandinn og reyndi að vera eðlilegur., "Etu bara ein", sagði hann svo. "Já , sagði ég, bara ein" hann leit á mig aftur og mig grunaði að hann væri farin að kannast við þessa konu. Ég viðurkenni sem sé að ég hef gert þetta áður. Hann bauð mér sæti á sama bás og síðast og ég hugsaði sem snöggvast ,að þeir ættu að skíra básinn í höfuðið á mér, eða allavega réttinum.

Létta ítalska tónlistin, ilmur í lofti og hlátrasköll. Oh, ég fann strax hvernig linaðist á öllum vetrabólgnum vöðvum.  Rétturinn framborinn fljótt og örugglega í fagurri leirskál, glas af rauðvíni hússins , það er fátt sem toppar þetta. Þegar brosandi þjónustustúlkan gekk fram hjá og spurði hvort ekki væri all í lagi hjá mér, var svarið sem hún fékk einhvers konar uml úr fullum munni og spagetti út um allt. Hún kom ekki aftur,... sem sé, en gjóaði augunum öðru hvoru að borðinu þegar hún gekk framhjá.

Máltíðin var fullkomin, orkurík og aðlaðandi. Ég greiddi reikninginn, brosti til strákanna sem voru að skipta pizzum í óðaönn á milli sín og hugsaði hlýlega til stelpnann sem voru að plana kampavínsboðið... og gekk hratt þessa fáu metra heim , núna uppávið. Ég mætti þjóðskáldinu Megasi á heimleiðinni , eins og oft ber við. Stundum sést undir hælana á Björgólfi Thor í næsta nágrenni og Dag Eggertsson sé ég daglega, en hann er alltaf að tala í síma...

Södd og sæl var konan sem lagðist til hvílu þetta kvöld og ég get svarið að mun léttar var yfir axlasvæðinu. Hins vegar er mjóbakið eftir svo ég neyðist til að fara aðra ferð...

 

 

 

 

 

 

Kofi Annam á konurassi.

Í október sl., varð ég þess heiðurs aðnjótandi að fá að taka þátt í Heimsþingi kvenna, sem haldið var í Ljubljana í Slóveníu. Við vorum fimm héðan sem tókum þátt, en þingið er árlegur viðburður og gert út af FCEM, sem eru Alþjóðasamtök kvenna í atvinnurekstri (Eða, "The worldwide network of women business owners"). því er skemmst frá að segja, að þetta var ævintýri hið mesta fyrir mig, enda í fyrsta sinn sem ég tek þátt í starfi á alþjóðavettvangi með svo áhrifamiklum konum. En það eru þær.

Þarna voru sem sé samankomnar konur alls staðar að úr heiminum, til að sýna sig og sjá aðrar.Fræðast og hleypa kappi í kinn... Það var mjög ánægjulegt að sannreyna að þarna fara samtök kvenna með mikinn metnað. Yfirskrift ráðstefunnar var "The future belongs to the Enterprising" Skyldi það satt reynast?

Við vorum nú ekki keyrðar um í Limosinum, en augljóst var að þinginu hafði verið gert hátt undir höfði í borginni, en formaður samtakanna í Slóveníu, Marta Turk sá um alla skipulagningu. þar sem hún situr einnig í borgaráði Ljubljana, þá hefur hún augljólega viljað gera atburði þessum hátt undir höfði fyrir borgina.

Hver Galadinnerinn rak annan eftir þingsetur, kynningar og fræðsluerindi. Í einum þeirra ákváðum við, þær íslensku, að hætta að hanga hver utan í annarri og skipta okkur á borðin. Ég settist til borðs með hópi afrískra kvenna. Þær voru allar stórar og stæltar. Þær töluðu litla ensku og ég litla frönsku. Þó leið okkur vel saman og fundum fljótt út að við voru allar bara "usual girls". Yfir matnum duttu þær í hrífandi samtal og töluðu í kross og kór á frönsku. Ég hætti að reyna að fylgjast með og borðaði matinn þegjandi. Þegar kom hlé á þessum hraðvirku samræðum vogaði ég mér að spyrjast fyrir um umræðuefnið. Jú það voru forsetakosningarnar í þeirra landi á næstunni Cameroon, eða Chad ... Þær voru orðnar sammála um að það væri sama hver myndi vinna. Það gilti einu að ófriður yrði í landinu.

Daginn eftir urðum við samferða fyrir tilviljun í lítilli rútu heim af sýningunni. Aðeins ég og svo þær, auk bílstjórans frá Ljubljana. Ég hafði tekið eftir því að mikið var býsnast yfir þessum Afrísku konum þær væru svo fyrirferðamiklar og sjálfstæðar gerðu bara það sem þeim sýndist... Ja tja. Ég hafði keypt af þeim sandala sem ég skartaði og armband með furðulegum tönnum á. Þær flissuðu mikið yfir þessu og sögðu að armbandið myndi færa mér lukku. Ég spurði þær um Afríku, en þær fóru í vörn. "What you don´t like Africa"? þetta svar kom í opna skjöldu. Jú vissulega, ég hef aldrei komið til Afríku en finnst það mjög heillandi tilhugsun. Hvers vegna skyldu þessar Afrísku konur hafa minnimáttarkennd fyrir landi sínu og þjóð? Ég er enn að pæla.

Það þótti mikill heiður fyrir Afríku að fá Francois Foning kosna sem forseta FCEM. Enda konan stór yst sem innst. Það var augljóst að hún bar hag Afríku og afrískra kvenna mjög fyrir brjósti. Hún er góð vinkona Kofi Annams og það hlýtur að vera fengur af slíkum vin. Enda hafa afríkar konur sýnt honum svart á hvítu sína virðinug með því að láta vefa efni með mynd af honum og svo sauma þær kjóla úr því.

Francois Foning vill heiður Afríku sem mestan og konurnar þrá að vera séðar og heyrðar.

Við viljum heiður Evrópu sem mestan og finnst Evrópa gleymd.

Hvernig endar þetta allt saman...

Á flugvellinum á leiðinni heim, hitti ég aftur þessar Afrísku vinkonur mínar. þær voru á leiðinni til Parísar og svo þaðan til CHAD.  Allt í einu fannst mér Afríka svo nálægt.