Hagvöxtur og herðablað - vorþíða.

Úti á stétt í síðvetur/vorsólinni, stendur ungur maður. Hann reigir sig og sveigir, tekur nokkra mjaðmahringi og fettir sig.  Ekki svo slæmt að líta út... Listrænn stjórnandi kemur inn, haltrandi. Hún þreif yfir sig í gær. Markaðsstjóri sest við tölvuna og æjar, forstjóri stendur við útidyrnar og gerir axlateygjur. Söngkona biður manninn sinn um nudd.

Við sammælumst um að það sé herðablað að ganga.

Við erum farin  að finna til  vorþíðunnar. Smátt og smátt slaknar á ... inn í sumarið. Það er eins og  veturinn þurfi að brjótast úr úr líkamanum. "Við köllum þetta vorþreytu í Tékkladi, segir ein" Við þurfum sól og vítamín, eftir veturinn."  Við hin, sem vorum viss um að þetta ástand væri þessu "brjálæði" öllu að kenna - hagvöxtur, 5.gír, röng gildi, græðgi og allt það. Þurftum að hugsa smá stund. Hvað er annars havaxtarstigið í Tékklandi?

Kona í útvarpinu segir frá dvöl sinni í 50.000 manna þorpi á Indlandi í tengslum við nám. Hún vinnur við þróunaraðstoð. Eftir dvölina var hún rugluð í ríminu. Ekkert vatn, ekkert rafmagn, fábreyttur matur "fátækt", mikill kærleikur, ást og hjálpsemi. Allt gekk sinn vanagang. Þrátt fyrir skort á vestrænum gildum.

Þegar herðablað er að ganga þar sem hagvöxtur er góður, þá leitum við í kínverskt nudd og asutræna hugleiðslu, indíánatrommur eða eitthvað nógu fjarlægt því sem við búum við. Voandi er það sem við gefum hinum - vanþróuðu - jafngott fyrir þau og það sem þau gefa til okkar er fyrir okkur.

Jamm.  LÓAN ER KOMIN , sem sagt.

 

 

 

Athugasemdir

[Sigfús Sigurþórsson., 28.3.2007 kl. 16:46]

Flott færsla, stutt en kemur ansi víða við.