Elsku mamma II, Með þökk fyrir gefandi hláturköst.

Það er samt þannnig, með hana mömmu að í hádramatík hennar felst svo dásamlegur húmor. Okkur systrum hefur oft dottið í hug að skrá sögurnar. Við grátum úr hlátri og það besta við allt saman er það að mamma getur grátið með okkur úr hlátri... yfir eigin fyndni.

Hér kemur ein "Mömmu-saga"

Hneyksli!

Kvöld nokkurt eigi alls fyrir löngu var ég stödd hjá Ragnheiði vinkonu minni, heilara og miðli uppi í Grafarvogi. Eftir góða máltíð sátum við yfir kertaljósi og vorum djúpt sokknar í umræðu um andleg málefni, tilgang lífsins og hvað maður gæti nú lært að hinum og þessum skakkaföllum lífsins. Þá hringir gsm í minni tösku. Ég svara.

Eins og rödd að handan, úr órafjarlægð eftir dúk og disk heyrist;

"Sigrún mín"

"Já þetta er ég"  (Hélt sem snöggvast að ekki væri allt með felldu).

"Sástu þáttinn áðan"

" Nei, ég er í matarboði, hvað var það?

"Örlagadagurinn" (Með örlagaþrunginni áherlsu, lengst ofan úr maga). "Ég get sagt þér það, að þetta var sá yfirborðslegasti þáttur sem ég hef nokkurn tíma séð. Þekktir þú ekki hana xxx"

"Jú, ég man eftir henni"

"Veistu það Sigrún, þetta var hræðilegt, hræðilegt!!!

"Nú"

"Konan bókstaflega LJÓMAÐI AF HAMINGJU, þrátt fyrir öll þessi áföll sem yfir hana hafa dunið"

Þetta innslag kom eins og himnasending þarna við kertaljósið ég fékk óstöðvandi hláturkast. þegar ég gat losks útskýrt málið fyrir gestgjafanum stóð ekki á hláturtárunum. Allar okkar áhyggjur fuku út í veður og vind.

Já , sem sé takk enn og aftur mútter.

 "Angles fly because they take it light"