Hvítur Galdur

Ég varpa hér með hvítum galdri yfir land mitt og þjóð. Okkur mun farnast vel og verða fyrir óvæntu happi.

Mér finnst þetta nú nokkuð góðar fréttir.

Allir sem stunda viðskipti eru ekki endilega refir...

Straumur stofnar fjárfestingarsjóð

Jón SIGURÐSSON forseti,sveik hjá Spaugstofunni sl. laugardag en í staðinn kemur Gunnar SIGURÐSSON leikari og fer á kostum.

Ég vil hrósa fyrrum félaga mínum úr Leikfélaginu "Leyndir Draumar", fyrir framgöngu hans á Borgarafundi í Háskólabíói í kvöld. (Þetta litla sem ég komst yfir að sjá). það er undursamlegt að sjá að heilbrigð og góð lýðræðiskennd er enn á meðal vor enda er Ísland eitt elsta lýðræðisríki heims.

Hlustun er eitt og "athyglisýki" annað (orð sem Gunnar notaði um sjálfan sig). Gunnar hefur heyrt,hann stendur í stafni og býr til vettvang fyrir aðra til að tjá sig (ásamt fleirum). Það eitt sýnir leiðtogahæfileika. Mér finnst þetta frábært framtak.

Persónulega finnst mér kosningar núna óráðsía, en það er annað mál. Einum finnst þetta og hinum finnst annað. Það er þó alveg nauðsynlegt að fá að tjá sína skoðun, hver sem hún er svo framarlega að það sé gert af heilindum. Lýðræði og ofbeldi eru sitt hvað. Eg kýs lýðræði og málamiðlun. Fyrir mér er það heilbrigðasta fyrirkomulagið. Málamiðlun og millivegur WIN,WIN...

Þjóðin er í sárum það er augljóst. Þeir sem ráða og ekki ráða, sem voru auðugir og ekki auðugir, sem voru aldrei neitt, þeir sem etv. sviku, þeir sem blæða, þeir sem tóku ekki þátt... osfrv. ... hver er besta leiðin?

Bjóði einhver flokkur Gunnari til liðs við sig, mæli ég eindreigið með honum. Frumkvæði er honum í blóð borðið, einlægni og greinileg vilji til góðra verka , svo getur hann hrifið með sér fólk sem er kostur hvers stjórnmálamanns.

Fyrst og fremst. Lifi heilbrigt lýðræðissamfélag. (Jón Sig. forseti má vera með).

Það gat nú and... bíb, verið.

Þetta passar. Var nákvæmlega búin að láta tala mig inn á þetta Evrópusambandsdæmi. Fékk hroll þegar ég sá konuna frá "Brussel", vá.. er þetta það sem um ræðir???. Var hugsað til Einars Ben.. og fleiri Íslenskra stórmenna í gegnum tíðina. Kannski vegna þess að ég var að enda við að lesa æfisögu Einars. Einnig hugsað til bara... Jónasar H.

 "Ástarstjörnu yfir Hraundranga skýla næturský, hló hún á himni, hryggur þráir sveinn í djúpum dali... Veit ég hvar von öll og veröld mín glædd er guðsloga, hlekki brýt ég hugar og heilum mér fleygi faðm þinn í..."

Nei, ég er óforbetranlegur ættjarðar...lúði. Munum við getað skinið hinni heilu góðu íslensku orku yfir...? Spyr sá sem ekki veit.

ESB hefði jafnvel sagt upp EES-samningi við Ísland

Burt með Sigmar úr Kastljósinu!!!

Er þetta til að bæta ástandið? Kastljósið er búið að vera ömurlegt upp á síðkastið. Hvers vegna þarf að ráðast á manninn svona, sem hefur unnið dag og nótt og gert það vel. Skítamórall. OJ.

Vita þeir ekki að íslensk alþýða tapaði líka sínu sparifé?

Hvurs lags plebbaháttur og smáborgarasýn er þetta.

Veit enginn þarna úti að íslensk alþýða er í sárum. Það voru fleiri en þeir sem töpuðu fé.

Fólk þarf aðeins að hugsa út fyrir rammann...

Við þurfum að hætta að skammast okkar.

Sökin er ekki hjá þeim sem fyrir ofbeldinu verður heldur þeim sem ofbeldinu beitir.

Hættum að tala ensku, franska er hvort eð er miklu fallegra mál. Og ekkert breskt dót hér takk... í bili amk.

Er hægt að fá fram leiðréttingu á þessu máli...? íslensk alþýða á þetta alls ekki skilið, nema síður sé.

 

 

Óvelkomnar í gæludýraverslun í Glasgow

Egill Helgason tekur Jón Ásgeir í karphúsið.

Það verður nú að gefa Jóni Ásgeiri prik fyrir að mæta og láta sjá sig yfir höfuð. Vonandi áttar hann sig samt einn góðan veðurdag á því, að það er ekki bara í "hausnum" á Agli , sú skoðun að "viðskiptaaðlinum okkar" hafi tekist að koma þjóðinni í þá stöðu sem hún nú er í. Manni finnst líka skrítið að enginn skuli hafa séð þetta fyrir, sem er að gerast á heimsvísu, nú eru þessir  menn á kafi í viðskiptaveröldinni sjálfri. Hins vegar gátu margir utanaðkomandi sérfræðingar séð þetta en skollaeyrum var skellt við.

Það væri óðs manns æði að halda því fram að einhver hafi gert eitthvað svo skaðlegt sem nú hefur átt sér stað ,viljandi. Hitt er annað að auðvitað ættu allir þeir "stóru", sem enn eiga eignir erlendis, að sameinast og koma hingað, selja eigur sínar og hjálpa til. Ekki spurning. Sýna hvað raunverulega í þeim býr... eða vonandi býr þar eitthvað. Við erum öll íslendingar ennþá og það þýðir ekkert að vera að státa sig af því að vera íslendingur þegar vel gengur en hverfa svo með hausinn í sandinn ef illa fer. Upp úr holunum og á árarnar...

Guð minn góður hvað maður finnur til með þessu fólki sem sér ævisparnaðinn horfinn. Las grein í DV, um 77 ára gamlan mann sem grét í fangi dóttur sinnar. Þetta er ekki hægt.

Þakka Agli fyrir þáttin og Jóhönnu Sigurðardóttur fyrir skýra sýn á málin, einbeittan vilja til að aðstoða og gera það sem rétt er í stöðunni.

Lifi Ísland.

Engan tittlingaskít núna takk.

Ég vil bara taka undir orð Ólínu Þorvarðardóttur, hér á blogginu þar sem hún talar um að ekki sé hvatning okkar sérgrein sem slík. Þeir sem standa hér í brúnni núna þurfa einmitt á hvatningu að halda. Geir H. Haarde, hefur staðið sig eins og hetja undnafarna daga og mér er til efs að mörg okkar hefðu getað gert hið sama. Hann er rólegur,málefnalegur og auðsægilega annt um okkur.

Hvernig er hægt að gera ALLT, rétt á svona tímu. Það er bókstaflega ekki hægt. Ég sendi þeim sem standa vaktina allar mínar heillaóskir og styrk í anda, skipti það máli. Þetta eru björgunaraðgerðir, áfall og hamfarir.

Þeir sem hafa staðið vaktina núna eru í nákvæmlega sömu stöðu og þegar hamfarir frá náttúrunnar hendi hér á okkar góða landi hafa skekið okkur.

Fjölmiðlamenn ættu að vara sig og skynja ástandið rétt. Þeir geta haft áhrif á ýmsan hátt og einnig til hins betra. Að vera með tittlingaskítsspurningar núna er ekki rétti tíminn.

Við þurfum ÖLL að fá tíma til að átta okkur á ástandinu, afleiðingunum og fyllast anda til góðra verka á ný.

Mér er til efs að þeir sem hafa stjórnað bönkunum okkar undanfarið líði vel. Þeir taka þetta nærri sér eins og aðrir og áreiðanlega miklu meira heldur en við gerum okkur grein fyirir.

Hér á landi hefur verið atvinna undanfarin ár, margir hafa haft þokkaleg laun (auðvitað er ekki verið að tala um ofurlaun). Er eitthvað betra að fara alla leiðina til baka um marga tugi ára. Þurfum við ekki FRAMFÖR? Svona almennt....

Ef það er það eina sem við getum sameinast er ÓVINUR, og þá verðum við að vera sammála um hver sá óvinur er.

Á þessari stundu er það ekki aðalatriðið.

VIÐ VERÐUM AÐ GERA SVO VEL AÐ STANDA SAMAN.

Síðar vinnum við úr stöðunni saman og í sitt hvoru lagi.

Þar með þakka ég þeim sem hafa staðið í brúnni undanfarið sín störf af heilu hjarta.

 

Að vilja Íslandi allt. Eitt sinn fyrir langa löngu var ást mín á Íslandi innbyggð í allt hið innra sálarkerfi.

Hve mörg okkar haf alist upp við það að biðja bænir að kvöldi? Ég er ein þeirra. Bænir móður minnar og ömmu (Sigrúnar),yfir sæng að kveldi voru hið daglega brauð eins og margt annað gott atlæti í  æsku og  á uppeldisárum þess tíma. Fyrir mér er það eðlileg og sjálfsögð gjörð.

 Lengi býr að fyrstu gerð og þótt svo fólk reyni fram eftir aldri að komast hjá þessari fyrstu gerð kann það að reynast erfitt. Ef hin fyrsta gerð er slæm kann hún einnig að festast í sínum farvegi sem og hin góða.

Að kvöldi, eftir að hafa verið umvafin umhyggju og bænagjörð svaf maður svefi hinna réttlátu fram undir mogun til að taka á móti nýjum degi.

Síðan eru liðin mörg ár.

Eitt sinn giftist ég manni sem hafði harma að hefna sökum sinnar barnæsku, sem var ekki eins full umhyggju tíðrar inngróinnar ástar fyrir gildum gamalla hefða,hinnar góðu okkar stórfjölskyldu eins og svo sem betur fer mörg okkar tilheyra.

Hans eina yndi var að festa sitt öryggi peningalega, og kaupa hlutabréf í bönkunum okkar.

Mér er alls yndi  er ekki að finna að hans öryggi skuli nú aftur vera ótryggt. (Þótt við deilum ekki hinu sama).

Hvert er okkar raunverulega öryggi?

Samskipti, er svarið. Nánd og tilfinningalegt öryggi tekur öllum öðrum fjárfestingum fram.

TRÚ , VON OG KÆRLEIKUR.

Hvert eitt þeirra gilda virðist standast tímans tönn. Vill til að Páll einhver postuli sagði það, en skiptir ekki máli.

Hver maður verður að vona og trúa og síðast en ekki síst hafa kærleik, (fyrir utan að fyrirgefningin ætti að vera hið fjórða, því hún er afar gróðavænleg hvað varðar kærleik...).

Ég komst ekki í ár til að hylla Seljalandsfossinn minn góða, en hann er þarna enn og vonandi kemst ég einn góðan veðurdag, hann gefur mér alltaf sína orku , merkilegt nokk.

Mig langar að segja að ég elska Ísland, þótt það sé tiltölulega erfitt núna. Margar spurningar vakna, en landið er hér, þótt það sé eins og horfið í bili. 

Heill þér Seljalandsfoss og allir okkar góðir vættir. Eða allar okkar góðar vættir.... (kvk.)

Þó maður shit efist, en Ísland á ég ekki að elska þig enn??? 

Með kveðju. Ég varð 49ár s.l. föstudag.

Sigrún.

 

 

 

 

 

 

Elísabet og ástin.

Ég las viðtal um helgina við Elísabetu Jökuls, þar sem hún segir frá nýju bókinni sinni. Hún fjallar víst á opinskáan hátt um ást þá er hún lagði á músikalskan hattagerðamann frá New York. Í það minnsta hitti hún manninn þar og tókust með þeim ástríðufullar ástir. Elísabet bauð manninum til Íslands og svo hvarf hann...

Rithöfundurinn góði, Elísabet Jökulsdóttir hefur fyrir löngu skapað sér algera sérstöðu. Hún vinnur úr lífi sínu á sérstæðan hátt í gegnum skrifin og þannig höfum við fengið að ganga með henni lífsveginn að hluta.

Ég gat þó ekki varist því að finna til örlítillar sorgar við lestur viðtalsins, þar sem mér finnst Elísabet dæma sig fullhart fyrir það eitt að hafa orðið yfir sig ásfangin og langað til að njóta kynlífs oft og lengi á þeim tíma. Hún fór síðan og sótti fundi ástar og kynlífsfíkla.

Mér rann hálf til rifja að allt skuli vera hægt að skilgreina sem fíkn. Einnig það að verða eðlilega ástfanginn og lifa í þeim töfraheimi sem verður til í þeirri orku. 

Elísabet segir í viðtalinu að hún sé nú komin með lyklavöldin að eigin lífi í sínar hendur, sem hlýtur að vera gott.

Hvernig eru þá  mörkin í þessu. Hvað er eðlilegt ástarsamband?

Og Elísabet, ef maðurinn fór án þess að segja einu sinni bless og útskýra af hverju hann vildi eða þyrfit að yfirgefa sviðið. Án þess að skilja eftir nokkra vísbendingu um hvar hann yrði að finna. Er þá ekki alveg eins eitthvað "að" hjá honum?